یادگیری تلفظ صحیح حروف عربی از اهمیت فوق العاده‎ای برخوردار است زیرا اگر حروف عربی به صورت صحیح تلفظ نشوند ، نه تنها در معنی کلمات عربی تغییر ایجاد می‎شود بلکه باعث باطل شدن نماز نیز می‎گردد ( حکم این مسئله در بخش قرائت نماز ، در رسالة توضیح المسائل همه مراجع آمده است ) .

برخی از حرف‌ها در زبان فارسی و زبانعربی ( هرچند به یک صورت نوشته می‎شوند ) در تلفظ با هم فرق دارند . این حروف 10 تا هستند :« ث ، ح ، ذ ، ص ، ض ، ط ، ظ ، ع ، غ ، و »

قبل از توضیح چگونگی تلفظ هر یک از حروف فوق ، به توضیح صفات حروف ( استعلاء و استِفال ) می‎پردازیم چون دانستن آن به یادگیری آسان تلفظ حروف کمک می‎کند :

استعلاء :  7 حرف ( خ ، ص ، ض ، ط ، ظ ، غ ، ق ) خاصیتی دارند که هنگام تلفظ پُر و درشت تلفظ شده و دهان هنگام تلفظ آنها به صورت عمودی (    ) قرار می‎گیرد .

توجه : برای بهتر فهمیدن خاصیت حروف استعلاء باید گفت که این حروف اگر فتحه بگیرند هنگام تلفظ ، مانند زمانی که الف دارند تلفظ می‎شوند حروف استعلاء اگر الف بگیرند کاملاً پُر و درشت می‎شوند          ( توضیح دقیق این مطلب را باید از مربی ، عملاً فرا گرفت ) :      

کلمه                         تلفظ

خَسَرَ                        خَا سَرَ 

ظَلَمَ                          ظَا لَمَ

استفال : بقیه حروف الفباء ( بجز 7 حرف استعلاء ) خاصیتی برعکس حروف استعلاء دارند ؛ یعنی نرم و سست تلفظ می‎شوند و دهان هنگام تلفظ آنها به صورت افقی ( تبسم و لبخند ) می‎ماند

حروف استفال زمانی که الف دارند هم مثل زمانی که فتحه دارند تلفظ می‎شوند ( البته با کمی امتداد دادن )

 کلمه                         تلفظ 

ساحر                     سَ ـَ ـَ حِر

  کافِر                       کَ ـَ ـَ فِر

تلفظ صحیح ثاء و ذال ( ث ، ذ )

این دو حرف با برخورد نوک زبان به دندانهای پیشین بالابه صورت نرم و سست تلفظ شده و دهان هنگام تلفظ آنها به صورت افقی ( تبسم و لبخند ) قرار می‎گیرد .( این دو حرف از حروف استفال هستند )

               کلماتی مانند : بثّ ، ثابت ، ثُلْثُ ، مثانیّ و 000       ذَلَّ ، ذَلیلٌ ، ذلک ، هذا ، ذَهَبَ و ...

تلفظ صحیح واو ( و ) :

واو با غنچه کردن لبها و بدون دخالت دندانها تلفظ می‎شود ( در زبان فارسی واو را با بر خورد دندانهای پیشین بالا با لبهای پایین تلفظ می‎کنند ) . وَلی ، وارِدٌ ، مَوْرودٌ ، وَهّاب و...

 لفظ صحیح ظاء (ظ):

 این حرف نیز مانند دو حرف ثاء و ذال با برخورد نوک زبان به دندانهای پیشین بالا تلفظ می‎شود با این اختلاف که ظاء از حروف استعلاء بوده و پُر و درشت تلفظ می‎شود و دهان هنگام تلفظ ان به صورت عمودی قرار می‎گیرد .       کلماتی مانند : ظَلَمَ ، مَظْلُومٌ ، عَظیمٌ ، ناظِمٌ و ...

تلفظ صحیح حاء ( ح ) :

حاء از حروف استفال بوده از داخل حلق با منقبض کردن حلق تلفظ شده و دهان هنگام تلفظ آن به صورت افقی قرار می‎گیرد ( فارسی زبانان حاء را مانند هاء غیر ملفوظ تلفظ می‎کنند هنگام تلفظ حاء باید توجه داشت که این اتفاق نیفتد )

کلماتی مانند : حَسِبَ ، حاکِمٌ ، رَحْمنٌ ، رَحیمٌ و ... ( در مقابل کلماتی مانند : الله ، قاهِرٌ ، لَهْوٌ )

تلفظ صحیحصاد ( ص ) :

صاد با برخورد نوک زبان به پشت دندانهای پیشین پائین به صورت پُر و درشت تلفظ شده و دهان هنگام تلفظ آن به صورت عمودی قرار می‎گیرد ( از حروف استعلاء است ) .

کلماتی مانند : صَبَرَ ، صابِرٌ ، مَصْبُورٌ ، کَصَیِّبٍ و ...

تلفظ صحیح عین ( ع ) :

عین نیز از حروف حلقی بوده و در فارسی شبیه الف همزه ( أ ) تلفظ می‎شود امّا در عربی با کمی غلظت و از داخل حلق ادا می شود ودهان هنگام تلفظ آن به صورت افقی قرار می‎گیرد . ( عین از حروف استفال است )   کلماتی مانند : عاجِزٌ ، مَعْلومٌ ، عَظیمِ ، مَعادٍ و ...

تلفظ صحیح غین ( غ ) :

غین نیز از حروف حلقی بوده و در فارسی شبیه قاف ( ق ) تلفظ می‎شود امّا در عربی با مقداری کشش از حلق تلفظ می‎شود ( بر عکس قاف که از ابتدای گلو و با یک ضربه ادا می‎شود و قابل کشیدن و امتداد دادن نیست ) کلماتی مانند : مغربٌ ، غافِرٌ ، غریبٌ ، غَیورٌ و ...

( تفاوت غین با حروفی که قاف دارند را با کمک مربی خود تمرین کنید : قلبٌ ، مُغلَقٌ ، قابل )

تلفظ صحیح طاء ( ط ) :

طاء در عربی بر خلاف تاء ، پُر و درشت تلفظ شده و دهان به صورت عمودی قرار می‎گیرد   ( هنگام تلفظ طاء ، مقداری از سطح زبان یک لحظه به کام می‎چسبد و سپس رها می‎شود )

کلماتی مانند : طَلَبَ ، طالِبٌ ، صِرلطَ ، تَطْهیراٌ و ...

تلفظ صحیح ضاد ( ض ) :

ضاد از برخورد کناره زبان ( یا چپ و یا راست ) به دندانهای آسیا ، به صورت پُر و درشت تلفظ شده و دهان هنگام تلفظ آن به صورت عمودی قرار می‎گیرد ؛ ( در بعضی از کتب تجوید آمده است که ضاد شبیه دال تفخیم ( پُر و درشت ) تلفظ می‎شود . کلماتی مانند : غیر المغضوبِ ، و للضالّینَ ، ضَلَّ ، ضَلالٍ و ...